اما هرچه به زمان انتخابات پارلمانی نزدیک تر می شویم، بر شدت تنش ها افزوده می شود. رای گیری 8 اکتبر برگزار خواهد شد و اگر چه که 36 حزب (17 تا از این 36 حزب در یک ائتلاف متحد شده اند و 19 حزب هم مستقل هستند) در این رقابت شرکت دارند ولی باید اعتراف کرد که دو حزب «رویای گرجستان» و «جنبش ملی متحد» بیشترین اقبال مردمی را دارا هستند.
انتخابات آتی پارلمان گرجستان به چند دلیل از اهمیت بالایی برخوردار است. انتخابات 2012 اولین گام در جهت تغییر سیستم حکومتی گرجستان از ریاستی به پارلمانی بود. این حرکت ربشه در اتفاقات سال 2003 یعنی «انقلاب رز» داشت. این حرکت گامی از دوره «برآشفتگی و تنش» زمان ساکاشویلی به سمت ثبات بود که بیدزینا ایوانیشویلی نماد آن شد.
با گذشت چهار سال، انتظارات از میلیاردر برآورده نشد و او که توانسته بود سوار بر موج تنفر از ساکاشویلی گروه های مختلف را در یک ائتلاف متحد کند از فضای سیاسی گرجستان خارج شد. و همانطور که گیی نودیا، کارشناس مطرح گرجی تاکید دارد: حمایت از رویای گرجستان در سطح بسیار پایینی است. در بهترین حالت میزان حمایت مردمی 36 درصد می باشد. این آمار بر اساس نتایج نظرسنجی شبکه تلویزیونی «مدیا» می باشد که از شبکه های نزدیک به دولت محسوب می شود. براساس نتایج نظرسنجی موسسه ای آمریکایی، میزان حمایت مردم فقط 17 درصد است. البته این ارقام به معنای بازگشت رای دهندگان به سمت «جنبش ملی متحد» نیست.
رویای گرجستان باید برای حفظ حمایت مردم از خودش و جایگاه برتر سیاسیش تلاش کند چرا که در این انتخابات نه فقط اعضای قوه مقننه گرجستان انتخاب خواهند شد بلکه ساختار دولتی که مسئول سیاست داخلی و خارجی کشور هم خواهد بود در این انتخابات مشخص خواهد گردید.
در خصوص «ملی گراها» نیز باید گفت که برای آنها هم هنوز کانال های مشخص امکان باقی مانده است. در صورت شکست آنها به خط مشی اپوزیسیونی خود ادامه خواهند داد (این روش ممکن است خود را پس از اعلام نتایج به صورت اعتراضات خیابانی خود را نشان دهند). اگر «رویای گرجستان» به پیروزی نرسد یا «جنبش ملی متحد» بتواند موفقیتی نسبی بدست بیاورد ولی آرا کافی نداشته باشد، وضعیت پیچیده تر خواهد شد.در این صورت احزاب مجبور خواهند شد برای ساختار دولت وارد معامله شوند. در این صورت نباید همه احزابی که به عنوان احزاب «نیروی سوم» شناخته می شوند را از یاد برد.
باید به یاد داشت که رقابت بین رویای گرجستان و «جنبش ملی متحد» در این دوره برعکس سال 2012، رقابت بین دو شخص نیست. سرلیست فهرست «ملی گراها» داوید باکرادزه، رئیس سابق مجلس است. چهار سال قبل، وانا مرابیشویلی، شوالیه خاکستری رئیس جمهور سوم گرجستان، رهبری این حزب در انتخابات پارلمانی را برعهده داشت. گئورگی کویریکاشویلی، نخست وزیر امروز گرجستان رهبری «رویای گرجستان» را برعهده دارد. ساکاشویلی هم ظاهرا در انتخابات شرکت ندارد. او فرماندار اودسا است.
اما این فقط ظاهر قضیه است. ساکاشویلی بارها تاکید کرده که آینده او با آینده گرجستان در ارتباط است: من همسر و فرزندم را به گرجستان فرستاده ام و همسر من در انتخابات شرکت خواهد کرد. او از قسمت غربی کشور کاندیدای پارلمان شده است.
«لیدی اول» سابق کشور علنا اعلام می کند که او مطمئن است که همسرش و طرفداران او در انتخابات قطعا موفق خواهد شد: میشا (اسمه تحبیبی از میخائیل) از هیچ چیز نمی ترسد و بازگشت او به گرجستان قطعی است.
ساکاشویلی بارها اعلام کرده که انتخابات پیش رو یک فرصت برای پیروزی بر ایوانیشویلی است.. به گفته ساکاشویلی «اگر میلیاردر برخلاف اراده ملت حرکت کند، این مانند این است که او بخواهد جلو قطار در حال حرکت بیاستد. قطار به هر حال به حرکتش ادامه خواهد داد و ایوانیشویلی له خواهد شد».
این تحرکات رئیس جمهور سوم گرجستان، حکومت گرجستان را به استرس انداخته و آنها منابع دولتی را نیز وارد تبلیغات انتخاباتی کرده اند. گئورگی مگبریشویلی، وزیر کشور گرجستان اعلام کرد که در صورت ورود ساکاشویلی به خاک گرجستان، او بازداشت خواهد شد. همچنین ساکاشویلی به تلاش برای براندازی حکومت متهم است و رسانه ها و شبکه های اجتماعی «شنود» مکالمات او و طرفدارانش که تاییدکننده این اتهامات است را مرتبا بازنشر می دهند.
توجه به این نکته بسیار ضروری است که اتحادیه اروپا و آمریکا به عنوان شرکای استراتژیک گرجستان تمایل چندانی به تغییرات شدید در ساختار سیاسی گرجستان ندارند. همچنین غرب اصلا به بروز بحران در گرجستان به واسطه بازگشت ساکاشویلی به گرجستان علاقه ای ندارد. رویای گرجستان توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپا را امضا کرد اگر چه که زمانی به اتهام تمایل به روسیه در معرض انتقادات شدید بود. رویای گرجستان بود که بسته تقویت روابط با ناتو را اجرایی کرد. البته رویای گرجستان در مساله روسیه هم حرکت های بسیار بهتری نسبت به «جنبش ملی متحد» انجام داده است.
در نهایت هم باید گفت که در کشورهای پساشوروی سال اولی نیست که متد «مهم نیست که نتایج انتخابات چه می شود، بلکه مهم این است که خیابان چطور آن را ارزیابی می کند» حکمفرمان است. نمونه های چنین روشی را در گرجستان، مولداوی، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و اوکراین را بارها دیده ایم.
*کارشناس مسائل قفقاز و استاد گروه مطالعات منطقه‌ای و سیاست خارجی دانشگاه علوم انسانی روسیه
ترجمه موسی عبداللهی
https://ccsi.ir//vdca6on6.49nyi15kk4.html
ccsi.ir/vdca6on6.49nyi15kk4.html