درحال حاضر جمهوری آذربایجان شرایط ویژهای را سپری میکند؛ تظاهرات، اجتماعات و اعتراضهای قشرهای گوناگون مردم و احزاب مختلف این کشور بخصوص «حزب اسلامی» و اعلام مخالفتهای احزاب با سیاستهای دولت در جای جای این کشور مشاهده میشود.
دولت جمهوری آذربایجان که پس از به قدرت رسیدن «الهام علی اف» ژست دموکراسی خواهی گرفته و تحت سناریوی اتحادیه اروپا، بعضی اقدامات صوری مثل آزادی زندانیان سیاسی و برخی مطبوعات را به اجرا درآورده بود، درحال حاضر از دادن کوچکترین آزادی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و حتی مذهبی به مردم و احزاب این کشور خودداری میکند. در حال حاضر، دولت باکو اقداماتی را برای حذف اسلام اصیل و آرمانهای مذهب شیعه در این کشور به اجرا میگذارد که علاوه بر شعله ور کردن خشم مردم مسلمان آذربایجان، پایههای حکومت علی اف را نیز سست تر میکند. برخی از مهم ترین اقدامات و سیاستهای ضداسلامی را میتوان به ترتیب ذیل برشمرد:
۱. اعلام رسمی ممنوعیت حجاب در مدارس و دانشگاهها و مقابله پلیسی و امنیتی با کسانی که پوشش اسلامی داشته باشند و حتی جلوگیری از ورود افراد محجبه به مدارس، دانشگاهها و ادارات دولتی و اعمال محدودیت علیه آنها و حتی جلوگیری از الصاق عکس بانوان محجبه بر روی گذرنامه و کارتهای شناسایی.
۲. نگاه استراتژیک به رژیم صهیونیستی و همکاری سیاسی، نظامی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی گسترده با این رژیم و حتی همکاریهای نظامی و امنیتی بین دو کشور.
۳. آزادی کامل یهودیان متمایل به صهیونیسم ساکن در جمهوری آذربایجان برای فعالیتهای دینی، سیاسی و اقتصادی. گفته میشود که ساختمانها و برجهای عظیم ساخته شده در مرکز باکو و برجهای تجاری جدیدالاحداث متعلق به یهودیان بوده و همه آنها خالی از سکنه هستند و هیچ کدام نیز فروخته نمیشوند.
۴. انتشار کتاب موهن آیات شیطانی به صورت پاورقی در نشریه «یونیکال» چاپ باکو و سکوت کمیته دولتی امور دینی جمهوری آذربایجان و حتی بعضا حمایتهای مادی و معنوی از این نشریه توسط دولت. ۵. ممنوعیت رسمی پخش اذان از مساجد و منع شدن دانش آموزان و افراد جوان از ورود به مساجد (مشابه اقدام رژیم کمونیستی شوروی سابق) برای شرکت در نمازهای جماعت و ممنوعیت اقامه نماز در مساجد شهرها به ویژه شهر بزرگ مذهبی و تاریخی «گنجه».
۶. مسؤولیت دادن به افراد ضد دین در سطوح فرمانداری و استانداری شهرها مثل فرماندار گنجه که ضمن محدود کردن دینداران این شهر برای حضور در مساجد، افتخار افتتاح چندین کاباره، قمارخانه و محل فساد را نیز به خود اختصاص داده است.
۷. تخریب مساجد به بهانههای مختلف و حتی با توسل به زور و تهدید، بهعنوان نمونه تخریب مساجد حضرت محمد(ص) در شهر «یاسامال» و حضرت فاطمه زهرا(س» در منطقه «گونشلی» و یا تعطیلی کامل و قفل و بست کردن مسجد بزرگ حضرت فاطمه زهرا (س) در «نخجوان».
۸. اعلام رسمی دولت باکو به طلاب مشغول تحصیل در ایران و تهدید کسانی که تحصیلات دینی دارند و یا در ایران تحصیل کردهاند، که به آنها هیچ گونه شغل و منصب دولتی داده نخواهد شد.
۹. تعطیلی تمام مدارس دینی و اسلامی در کشور و محروم کردن طلبههای مدارس دینی از امتیازات اجتماعی.
۱۰. ممنوعیت برگزاری مراسم مذهبی و عزاداری ماههای محرم و صفر و تعیین زمانی یک یا دو ساعته در داخل مساجد، آن هم با حضور حداکثری نیروهای امنیتی.
۱۱.دستگیری تمام فعالان سیاسی و مذهبی به ویژه اعضای «حزب اسلامی» این کشور به بهانههای واهی مثل نگهداری سلاح غیرمجاز و یا داشتن مواد مخدر و یا اخلال در نظام امنیتی کشور.
۱۲. محدودیت برای انتخاب شوندگان و انتخاب کنندگان دارای گرایشهای مذهبی و اسلامی در انتخابات بخصوص اعضای حزب اسلامی و رد صلاحیت نامزدهای مستقل و اسلامگرا در انتخابات پارلمانی.
۱۳. مبارزه شدید با اسلام و مذهب شیعه؛ دولت حتی از ارائه آمار رسمی در مورد میزان جمعیت مسلمان و جمعیت شیعیان این کشور پرهیز میکند.
با تمام این اقدامات، جالب است به نتایج تحقیقی که در سال ۱۹۹۴ در شهر گنجه صورت گرفته بود، نظری داشته باشیم؛ در این تحقیق مشخص شد که ۷۷ درصد مردم از اقدامات ضداسلامی دولت جمهوری آذربایجان رضایت ندارند.
۸۷ درصد مردم نیز خواستار پیاده شدن اسلام حقیقی در جمهوری آذربایجان هستند و درصد بیشتری تربیت اسلامی فرزندان خود را مطالبه میکنند.
به هر حال، به نظر میرسد که سرنوشت همه حاکمان فعلی باکو مثل دیکتاتورهای عرب تحقیرآمیز باشد و این تقدیر خداوند است، به مضمون آیه شریفه قرآن کریم که «ما کافران را مهلت میدهیم تا خود اسباب نابودی و سقوط خود را فراهم آورند» توجه کنید.
گویا زمان همان زمانی است که به فرمایش مقام معظم رهبری در اجلاس بیداری اسلامی «ملتهای منطقه بر این اعتقادند که برخورداری از امنیت روانی، عدالت، پیشرفت و شکوفایی جز در سایه شریعت اسلامی به دست نخواهد آمد.»
اگر بسیاری از حکومتها به دلیل جمود فکری، بیکفایتی و مغرور شدن به قدرت دولتمردان خود به پایان کار رسیده و اگر بسیاری دیگر به علت انواع فسادهای مالی، اقتصادی و اخلاقی و جدا شدن از ملت خویش سرنگون شدهاند، باید گفت حکومت «الهام علی اف» به علت برخورداری از هر دو اینها و افزون بر آن، مبارزه با نمادهای دینی، اسلامی و مذهبی به سرعت به روزهای پایانی خود نزدیک میشود و بیگمان با توجه به شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جمهوری آذربایجان، این کشور را میتوان در ردیف کشورهای در آستانه تحول بزرگ قرار داد.
اگر در کشور تونس، انقلاب و شعلههای خشم مردم با خودسوزی «محمد بوعزیزی» سبزی فروش دورهگرد آغاز گردید و اگر در مصر انقلاب مردم با شکنجه شدن و شهادت «خالد سعید» و شعار «کلنا خالد سعید» (همه ما خالد سعید هستیم) آغاز شد، در جمهوری آذربایجان میتواند «حجاب» اسم رمز انقلاب شود و تومار حکومت ظلم و جور باکو را درهم پیچد و حکومتی جدید در چارچوب اسلامی ایجاد کند که هم به الگویی برای کشورهای قفقاز و آسیای مرکزی تبدیل میگردد و هم رژیم صهیونیستی را در کل منطقه و جهان محبوستر خواهد کرد.